1 Şubat 2024
İnsanın fikirlerine göre özgürce yaşamasına müsaade edilip edilmeyeceğini tartışalım. Bu özgürlüğün sağlanması için, öncelikle bireyin eylemlerinin sonuçları sadece kendisini etkilemelidir. Haklı bir sebebi olmayan ve başkalarına zarar veren bütün eylemler, ne türden eylemler olursa olsun aynı fikri savunmayan insanlar tarafından müdahaleye maruz kalabilirler, hatta daha ileri türden eylemlere müsaade edilmesi gerekir. Bireysel özgürlük, bireyi başkalarına zarar verdiği takdirde bu şekilde kısıtlanabilir. Ancak insan, başkalarının işine karışmıyor ve sadece kendi işiyle uğraşıyorsa ifade özgürlüğüne sahip olduğu gibi, fikirlerini eyleme dönüştürme özgürlüğüne de sahip olabilir.
İnsanoğlu hataya düştüğü için fikirsel farklılıklara tolerans göstermemiz gerekiyorsa, yaşam tarzlarına da aynı tolerans gösterilmelidir. Başkalarına zarar vermeyen bütün yaşam tarzları özgürce deneyimlenmeli, kişi istediği hayatı yaşayabilmelidir. Kısacası birey, kendisini ilgilendiren konularda bireyliğini konuşturabilmelidir. İnsanın yapacaklarını kendisi değil de gelenekler belirliyorsa, insanın mutluluğunu sağlayacak en önemli unsur yani bireysel özgürlük yok olmuş demektir. Bu prensibi savunurken karşımıza çıkacak en büyük engel, insanoğlunu ileri götürecek araçların belirlenmesinden ziyade insanoğlunun bu konudaki kayıtsızlığıdır.
Eğer bireysel gelişmenin kişiyi mutluluğa götüren en önemli unsurlardan biri olduğunu herkes kabul etseydi, özgürlüğe gereken değerin verilmeyeceğinden korkmaz, özgürlüğünü ihlal etmeden ne gibi müdahalelerde bulunabileceğini kolayca belirleyebilirdik. Ne yazık ki, bireyin bağımsızlığının önemi mevcut düşünce tarzlarınca anlaşılamamaktadır. Çoğunluk, insanlığın halinden memnun olduğundan, başkalarının neden farklı yaşaması gerektiğini anlayamaz. Bundan daha da kötüsü ahlaki ve toplumsal reformcular bile bireyin bağımsızlığını göz ardı etmekte, bazen de bu bağımsızlığı reformlarının önünde bir engel olarak görmektedir.
Herkese güzel bir gün dilerim.
