Orhan Veli Kanık’ın şiirinde söylediği gibi,
Bedava Yaşıyoruz Bedava
Hava bedava, bulut bedava,
Dere Tepe bedava,
Yağmur çamur bedava,
Otomobillerin dışı,
Sinemaların kapısı,
Camekanlar bedava,
Peynir Ekmek değil ama acı su bedava.
Peki gerçekten bedava mı?
Eskiden bedava dediğimiz birçok şeyin şu günlerde bir lütuf olduğu dönemlerdeyiz. Bu ayrı.
Havayı suyu, peyniri ekmeği geçtim artık da, baksanıza insan canı bedava olmuş.
Nazım Hikmet’in dediği gibi;
‘’Alt tarafı bir çiçek koklayıp, bir hayvan sahiplenip, birkaç insan tanıyıp, sevip gidecektik bu Dünyadan. Nasıl kötü bir zamana denk geldi ömrümüz.’’
Tusaş Saldırısında o gün ne yazık ki orada olup, ekmek parası için akşama kadar türlü türlü insana sabır gösterip, direksiyon sallayarak evinin geçimini yapmak isteyen taksici Murat Aslan,
Nizamiyede olan ve insanların güvenliğinden sorumlu emekçi Atakan Şahin Erdoğan,
Tusaş çalışanları Hasan Hüseyin Canbaz, Cengiz Coşkun,
Belki de en trajiği bu, 2 gün önce çocuklarının ciddi derecede olan hastalığını atlattığı haberini alıp sevinen ve bu sayede tekrar hayata tutunan ailenin, 2 gün sonrası malum olay günü evlilik yıldönümleri nedeniyle eşinin kendisine yapmak istediği jestin ölümle sonuçlanacak yürüyüşe gitmesi. Cidden içimi parçaladı.
Terörü lanetliyorum.
Birde kızıyorum, öfkeleniyorum, içim içime sığmıyor daha çok şey diyesim geliyor ama…..
Koca bir ama, içi dolu dolu olan bir ama,
Af teröriste olmaz, af vatan hainine olmaz, anayasa bu denli ayaklar altına alınamaz. Halkın akıl ve ruh sağlığı ile bu denli oynanamaz.
Haydi şimdi yakalım yıkalım, bombalar yağdıralım. Şimdi şehit olan 5 can ve daha önce şehit olan binlerce vatan evladı.
Geri gelecekler mi?
Rabbim ailelerine sabır versin, ne kadar kolay değil mi yazması. Sabır versin. Bu acının sabrı nasıl olur?
Koca bir boşluk nasıl dolar? Kalan bu dünyada nereye sığar?
Kursağıma düğümlenen nefesim, aklımda onlarca cevapsız soru.
Acının ve gözyaşının yaşanmamasını temenni ettiğim güzel bir Türkiye diliyorum.
