Hayatta kim olduğumuzun cevabı; sahip olduklarımızda, başımıza gelenlerde ya da dışarıdan görünen etiketlerde değil… Verdiğimiz kararlardadır.
Her gün, küçük ya da büyük binlerce karar alıyoruz:
Sabah kaçta uyanacağımızdan, kime nasıl davranacağımıza, hangi yolda yürümeyi seçtiğimizden, neye sessiz kalıp neye karşı duracağımıza kadar…
İşte bu kararlar zamanla bizi biz yapan bir haritaya dönüşüyor.
Bazen “Ben böyleyim,” deriz. Ama çoğu zaman o “ben”, geçmişte alınmış onlarca kararın toplamıdır.
Belki bir gün susmayı seçtik… ve o gün, kimliğimize bir sessizlik eklendi.
Belki birini affettik… ve o affediş, bizi büyüttü.
Ya da bir dönemeçte “Hayır” demeyi seçtik… ve o cesaretle sınırlarımızı çizdik.
Büyük bir iş teklifini geri çevirmek, herkesi memnun etmek yerine kendi doğrunu savunmak, bir ilişkiyi bitirmek ya da bir hatadan geri dönmek…
Bu kararlar kolay değildir. Ama tam da bu anlar kimliğimizin en belirleyici yapı taşlarını oluşturur. Çünkü seçimlerimiz sadece geleceğimizi değil, aynı zamanda nasıl biri olduğumuzu gösterir.
Kararlarımız, iç dünyamızın dışa vurumudur.
Cesaret mi, korku mu?
Empati mi, öfke mi?
Sadakat mi, konfor mu?
Her seçim, bir duruş sergiler. Ve zamanla bu duruş, karakterimize dönüşür.
Kimi zaman hayattan şikayet ederiz: “Neden hep ben?” diye.
Oysa durup baktığımızda, şu anda bulunduğumuz yer büyük ölçüde kendi seçimlerimizin sonucudur.
Bu kötü bir şey değil. Aksine, değişim için en güçlü yer:
Sorumluluğu başkasında değil, kendimizde aramak.
Bugün kim olduğumuz, dün verdiğimiz kararların yansımasıysa;
Yarın kim olacağımız da bugünkü seçimlerimizde saklı.
Sevgiyle kalın.
