Hayat bazen bir yarış pistine, bazen de ağır çekim bir filme benzer. Kimi zaman koşar adım ilerleriz, kimi zaman duraksar, yavaşlarız. Ancak hepimizin zihninde aynı soru dönüp durur: Bu hızın belirleyicisi biz miyiz, yoksa içinde bulunduğumuz koşullar mı?
Çoğu insan yaşam temposunu dış etkenlere bağlar. İşin yoğunluğu, ekonomik şartlar, sosyal beklentiler ve sorumluluklar… Evet, tüm bunlar hayatın ritmini etkiler. Ama asıl mesele, tüm bu koşulların hayatımıza ne kadar yön vermesine izin verdiğimizdir. Çünkü kontrolsüz bir hız, bizi hedefe değil, tükenişe götürür.
Kendi hızını belirleyebilmek, aslında hayata yön verme sanatıdır. Ne zaman hızlanacağını, ne zaman yavaşlayacağını bilmek; sadece zamanı değil, enerjini de yönetmektir. Koşullar zorlayıcı olabilir, engeller çıkabilir, fakat sen direksiyonu eline almadıkça hayatını başkalarının belirlediği bir tempoda yaşamaya mahkûm olursun.
Elbette her şey bizim kontrolümüzde değildir. Bazen şartlar hızlanmamızı, bazen durmamızı zorunlu kılar. Ama asıl fark, bu zorunluluklar karşısında gösterdiğimiz duruştur. Bir insan, hızını tamamen koşullara bırakırsa sürüklenir. Kendi kararlarıyla yön veren ise yaşamını bilinçli bir akışa taşır.
Hayatın hızını belirlemek, bir maraton koşucusunun stratejisine benzer. Sürekli sprint atamazsın, sürekli yavaşlayamazsın. Doğru anı sezmek, kendi ritmini korumak ve koşulları yönetmek gerekir. Çünkü hayat, hızdan çok denge ile anlam kazanır.
Sevgiyle kalın.
