Her hafta sonu pazar klasiği için, gündeme dair köşemde bu hafta neler çıktı kalemimden birlikte bakalım.
Bu hafta sadece tek bir gündem olabilirdi yazımda. Öyle de oldu.
Birçoğumuzun artık yaşanan gelişmelerden dolayı sakinleştirici ilaçlara başladığı bir gerçek. İhmaller ülkemde daha geçtiğimiz hafta yaşanan ve yüreğimizi dağlayan otel yangını hepimizin içinde kor şeklinde iken, daha dün teğmenlerimiz Türk Silahlı Kuvvetlerinden ihraç edildi.
Suçları ne mi? Emre itaatsizlik güya. Olay zaten herkesin malumu, okullarını derece ile bitiren pırıl pırıl, Işıl Işıl parlayan gençlik. Bizim gençlik. Halkını, milletini korumak için canını hiçe sayan ve yeri geldiğinde bu uğurda ölüme yürüyen gençlik.
Bazı meslekler vardır, onlara sadece meslek diyemezsiniz. Amaç sadece geçim sağlamak veya geleceğini inşaa etmek değildir. O gençlerin, o üniformayı sırtına geçirenlerin Atalarına bir sözleri vardır. Bu ülke için bir minnet borcu taşırlar ve canlarını yeri geldiğinde hiçe sayarlar.
2023 yılında değiştirdiğiniz yönetmelik için subay andını itaatsizlik olarak gördüğünüz gibi törende yapmadılar, tören sonrası kendi içlerinde okudular. Nasıl gördünüz gerçekten, nasıl bir tehlike gördünüz ki itaatsizlik ve silahlı kuvvetlere bir tehlike olarak algıladınız. Emirlere karşı gelseler törende okumazlar mıydı?
Şimdi daha düne kadar terör örgütü mensubu ve propagandasını yapmakla suçladığınız kişileri kapıda karşılayan, baş köşeye oturtan, meclise getirip güya barış tohumları atmasını bekleyen, onbinlerce gözü yaşlı ailenin yüreğine düşen ateş yetmezmiş gibi birde bu fotoğraflarla herkesi bir kez daha öldürdüğünüz gerçeğini ne yapacağız?
Akıl tutulması yaşıyorum, beynimde filler tepişiyor ben altında kalıyorum. Bir tarafta canını ortaya koyan pırıl pırıl gençler, diğer tarafta yüzbinlerce vatan evladını katleden bir tarafa yeni bakış açısı.
Bu ülke bu hale nasıl geldi? Mustafa Kemal Atatürk bizim kırmızı çizgimizdir. Biz onun adını haykıra haykıra söyleriz. Hislerimiz alınmış, tepkisiz kalmış gibiyiz. Canımız çok sıkılınca şu an benimde yaptığım gibi iki satır yazmaktan başka ne yaptık? Sosyal medya yazarları olmak dışında sesimiz soluğumuz kesildi.
Ve korkarım ki, bizler sessiz kaldıkça daha bu gördüklerimiz bir şey değil gibi. Korkum gelecekten, korkum çocuklarımızdan, korkum ülkemin yarınlarından.
O kahraman Türk Teğmenlerinin dediği gibi, ‘vatana hizmet için üniforma şart değildir, içimizdeki Harbiyeli ruhu ölmez ve içimizdeki Atatürk sevdası asla bitmez’.
Evet haykıra haykıra, Ne Mutlu Türküm Diyene.
Sevgiyle kalın.
