Hazır Ramazan ayı, bu vesile ile akışta kalmak, hayatımızı sürekli kontrol altında tutma çabamızın bazen bizi nereye götürdüğü ve hayatın bize sundukları üzerine bir yazı kaleme almak istedim.
Şems-i Tebrizi’nin şu sözü geldi aklıma.
“Ne korkuyorsun hayatının altı üstüne gelecek diye? Nereden biliyorsun hayatının altının üstünden daha iyi olmadığını?”
Muhteşem bir söz değil mi? Söz, belirsizlikler karşısında duyduğumuz korkulara ve değişimin getirebileceği beklenmedik güzelliklere dair derin bir öğüt içeriyor. Hayatımızda her şey yolunda giderken, ani bir değişiklikle düzenimizin bozulmasından korkarız. Ancak çoğu zaman, altüst olan hayatımız bizi daha iyi bir noktaya taşır. Sanki bu muhteşem ahengin ve zerafetin tadına varmak ve akıştaki mutluluğu yakalamak için biraz sabır gerekiyor.
Tam bu noktada Mevlana Hazretlerinin çok güzel bir sözü geliyor aklıma.
Bir gün gelir,
Açmaz dediğin çiçekler açar.
Gitmez dediğin dertler gider.
Bitmez dediğin zaman geçer.
Hayat öyle bir sır ki ;
Önce şükür,
Sonra sabır,
Sonra da inanmak gerek..
Çoğu zaman, yaşadığımız olayları şekillendiremeyiz ama onlara verdiğimiz tepkiyi değiştirebiliriz. Bu yüzden, değişime karşı direnmek yerine, onun içinde bir anlam aramak ve yeni fırsatları görmek daha sağlıklı bir bakış açısı olabilir.
Hayat bir denge, bu dengeye çoğu zaman müdahale ederek değiştiremedimiz şeyler olduğu gibi, bazen de değiştirmek için çaba verdiğimiz şeylerin belki de bizim için iyi olmadığı gerçeği var.
Şems-i Tebrizi’nin bu sözü, aslında bize çok basit ama derin bir gerçeği hatırlatıyor: Hayatın altının üstünden daha iyi olup olmadığını ancak yaşadıkça anlarız. Değişim, kaçınılmazdır ve bazen en büyük dönüşümlerimiz en büyük zorlukların ardından gelir.
Bu yüzden, yaşadığımız krizleri bir son olarak görmek yerine, yeni bir başlangıç olarak kabul etmek belki de hayatımızda yapabileceğimiz en büyük devrimdir.
Sevgiyle kalın.
